ฉันมองดูเงาเมฆฝนในคำวันนั้น
หมู่เมฆลอยเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ
สายลมพลิ้วไหวไหวเอนเป็นระลอก
ใบหน้าฉันต้องลมปะทะมวลอากาศที่พัดผ่าน
นึกถึงตอนที่ฉันเป็นเด็ก
เห็นตัวเองวิ่งเล่นถลาตามผืนหญ้า
มีดอกไม้ ดอกหญ้า ดอกดิน เป็นเพื่อน
หมู่แมลง นก หนู ยิ้มทักทายให้กับฉัน
ไม่นานแม่ฉันก็เรียกกลับเถียงนา
กลัวว่าฟ้าฝนมันจะถล่มฉันจนเป็นไข้
.....เป็นเรื่องราวตอนเด็กที่ฉันเล่าสู่เธอฟัง
แล้วเธอล่ะ ฟ้า ฝนเคยหยอกล้อให้เธออมยิ้มหรือเปล่า?
วันคืนผ่านไป ขอให้เธอเข้มแข็งนะ

กมล หอมกลิ่น
4 ก.ค 50