Our Journey Has Begun!

......บทกวีแด่ความว่างเปล่า....
เป็นบทกวีที่ฉันบรรจงแต่ง
บนเส้นแบ่งแห่งขอบฟ้าและความฝัน
บนผืนโลกที่มีฉันยืนฝ่าฟันเพื่อทวงวันและเวลาให้กลับคืน....
ฉันจะยืนหยัดทรนงบนผืนดินใต้ฟ้ากว้างแห่งนี้

ตราบที่ฉันยังมีลมหายใจ
ฉันจะอยู่เคียงข้างบุพการีผู้มีพระคุณต่อฉัน
ตราบที่สมองฉันยังคงทำงาน

...ขอบคุณนะสำหรับกำลังใจจากเธอ..
ฉันจะต้องเดินฟันฝ่าต่ออุปสรรคร้อยพันเพราะ
ฉันรู้ว่าโลกมิได้มีเพียงแค่ฉันคนเดียวตา
ฉันจะมองดูดาวแต่เท้าฉันจะติดดิน

สองเท้าฉันจะก้าวย่ำ สำหรับปัจจุบันที่เป็นอยู่
แต่สายตาจะมองดาวเพื่อความฝันและจินตนาการ
สองแขนจะคว้าไขว่เพื่อโลกที่สันติและหัวใจจะโอบล้อมด้วยไออุ่นแห้งดวงใจ
ขอบคุณนะกับแววตาที่เป็นมิตรและห่วงใย
กมล หอมกลิ่น

14.08 น.
12 มิถุนายน 2550
เซียร์ รังสิต