ให้หมู่เพื่อนพี่น้องของพวกเรา จงก้าวต่อกระทืบเท้าเดินถึงชัย
ผ่านลำน้ำทุ่งหญ้าและฝ่าฝน อดและทนต่อความเจ็บและรอยช้ำ
อาจมีบ้างรอยเลือดเหมือนโดนยำ จงกล้าทำท้าพิสูจท์ต่อความจริง
เม็ดเหงื่อไคลใหลย้อยลงใบหน้า ทาบทาริ้วบนหน้าผากที่แดดเผา
แต่แววตาพวกหมู่เจ้ายังไม่เพลา ยังคงก้าวเดินย่ำตรงทางโคลน
แสงแดดทอประกายส่องระหว่างเขา คงอาจช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้า
ฉีกฟันยิ้มความสดใสของแววตา ยิ้มร่าเริงของเด็กน้อยยังคอยเรา
กมล หอมกลิ่น
บางเขน กรุงเทพ
26 ต.ค.52
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น